ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਪਿਤਾ ਲਾਲ ਚੰਦ ਦੇ ਘਰੇ,
ਮਾਤਾ ਬਿਸ਼ਨੀ ਦੀ ਕੁੱਖ ਨੂੰ,
ਲੱਗੇ ਭਾਗ ਜਦ ਮੈਂ ਪੁੱਜੜੀ,
ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਮੈਂ ਗੁਜਰ ਗੁਜਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਜਦ ਹੋਈ ਮੈਂ ਨੌਂਆਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ,
ਲੜ ਲਾਈ ਤੇਗ਼ ਬਹਾਦਰ ਦੇ,
ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੱਕੀ ਜੁੜ ਗਈ,
ਮੁੜ ਕੇ ਨਾ ਕਦੇ ਮੈਂ ਉੱਜੜੀ,
ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਕੀਤੀ ਭਗਤੀ ਮੈਂ ਲਾ ਪ੍ਰੀਤਾਂ ਨੀ,
ਜਦ ਬਹਿੰਦੇ ਸਨ ਉਹ ਭੋਰੇ ਵਿੱਚ,
ਮੈਂ ਵੀ ਕਰ ਕਰ ਭਗਤੀ,
ਹਰ ਦਿਨ ਹਰ ਸਾਹ ਗੁਜਰੀ,
ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਬੀਤੇ ਜਦ ਤੇਤੀ ਸਾਲ ਵਿਆਹੀ ਨੂੰ,
ਭਾਗਾਂ ਨਾਲ ਬਣੀ ਮੈਂ ਮਾਂ ਗੋਬਿੰਦ ਦੀ,
ਲੱਗੇ ਭਾਗ ਮੇਰੀ ਕੁੱਖ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰੀ,
ਜਿਹੜੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਗਏ ਲੱਖ ਹਜ਼ਾਰੀ,
ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਨੀ ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਪਤੀ ਵਾਰ ਦਿੱਤਾ ਮੈਂ ਸਿੱਖੀ ਲਈ,
ਕੀਤੀ ਪਰਵਾਹ ਨਾ ਇੱਕ ਵਾਰੀ,
ਮੇਰੇ ਦੇਖ ਹੌਸਲੇ ਮੌਤ ਵੀ ਹਾਰੀ,
ਨੀ ਮੈਂ ਵੱਸਦੀ ਕਈ ਵਾਰੀ ਉਜੜੀ,
ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਗੁਜਰੀ ਤੋਂ ਮੈਂ ਬਣ ਗਈ ਮਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਲੱਗੇ ਭਾਗ ਮੇਰਿਆ ਮਹਿਲਾਂ ਨੂੰ,
ਮੈਂ ਪੀਤਾ ਪਾਣੀ ਵਾਰ ਨੂੰਹ ਪੁੱਤ ਤੋਂ,
ਨੀ ਮੈਂ ਆਖ਼ਰ ਬਣ ਗਈ ਦਾਦੀ ਗੁਜਰੀ,
ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਨੀ ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਖੇੜੇ ਮਹਿਲਾਂ ਦੇ,
ਰਹਿ ਗਏ ਸੀ ਦਿਨ ਥੋੜੇ,
ਜਦ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਆ ਗਏ ਮੁਗਲਾਂ ਨੇ,
ਕੀਤੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ ਢੇਰੀ,
ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਨੀ ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਜੇ ਗੰਗੂ ਦਗ਼ਾ ਕਮਾਉਂਦਾ ਨਾ,
ਸੂਬਾ ਸਰਹੰਦ ਠੰਢੇ ਬੁਰਜ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਨਾ,
ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਜਾਂਦੇ ਵੇਖ ਆਪਣੇ ਲਾਲ ਦੇ ਲਾਲਾਂ ਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਤੇ ਸੀ ਜੋ ਕਹਿਰ ਗੁਜ਼ਰੀ,
ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਨੀ ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਦੁੱਧ ਲੈ ਆਏ ਮੋਤੀ ਮਹਿਰਾ ਨੂੰ,
ਦੇ ਅਸੀਸ ਮੇਰਾ ਮਨ ਰੱਜੇ ਨਾ,
ਡਰਦੀ ਸਾਂ ਮੇਰੀ ਖਾਤਰ ਮੋਤੀ ਨੂੰ,
ਕੋਈ ਸੱਟ ਮੁਗਲਾਂ ਦੀ ਵੱਜੇ ਨਾ,
ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਨੀ ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਜਦ ਤੀਜੀ ਸਭਾ ਚੋ,
ਨਾ ਮੁੜ ਪੋਤਰੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਏ,
ਤੇਰਾ ਭਾਣਾ ਮੀਠਾ ਲਾਗੇ, -੨
ਸਿਮਰ ਸਿਮਰ ਕੇ ਮੈਂ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਸੰਗਤੇ ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਗੁਜਰੀ,
ਨੀ ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਰ ਕੇ ਹਾਂ ਗੁਜਰੀ।
ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜਰਮਨੀ
