ਵਿਰਸਾ ਤੇ ਵਰਤਮਾਨ

ਵਿਰਸਾ ਸਾਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ,
ਰਿਹਾ ਨਾ ਸਭਿਆਚਾਰ।
ਛੱਜ, ਘੜੇ ਨਾ ਮਿਲਦੇ ਏਥੇ,
ਨਾ ਵੈਸੀ ਗੁਫ਼ਤਾਰ।
ਚੁੰਨੀ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਨਾ ਲੈਂਦੀ,
ਮੁੰਡੇ ਬਿਨ ਦਸਤਾਰ।
ਰਿਹਾ ਨਾ ਕਿਧਰੇ ਸਹਿਜ-ਠਰੰਮਾ,
ਤੇਜ਼ ਹੋਈ ਰਫ਼ਤਾਰ।
ਪੱਠੇ ਕੁਤਰਨ ਵਾਲ਼ੀਆਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ,
ਕੱਢੀਆਂ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ।
ਰਹੇ ਜਵਾਨ ਨਾ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗੇ,
ਨਾ ਉਹ ਮਿੱਤਰ-ਯਾਰ।
ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਦਾ ਰਿਹਾ ਨਾ ਏਥੇ,
ਓਹੋ ਜਿਹਾ ਸਤਿਕਾਰ।
ਬਾਬੂ ਬਣ ਗਏ ਸਾਰੇ ਲੋਕੀਂ,
ਵਿਰਲਾ ਹੈ ਸਰਦਾਰ।
ਭਟਕਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਫਿਰਦੇ ਸਾਰੇ,
ਜਾਪਣ ਖੱਜਲ-ਖੁਆਰ।
ਪੱਛਮ ਦੀ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਨੇ ਸਾਡਾ,
ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਵਿਵਹਾਰ।
***

~ ਪ੍ਰੋ. ਨਵ ਸੰਗੀਤ ਸਿੰਘ

1, ਲਤਾ ਗਰੀਨ ਐਨਕਲੇਵ, ਨੇੜੇ ਨੂਰਖੇੜੀਆਂ, ਪਟਿਆਲਾ-147002.